Witte wolken en blauwe lucht.
Dat vind ik altijd een mooi plaatje opleveren en daar heb ik al een aantal dagen op gewacht.
Vandaag is het zover. Ik controleer mijn tas, neem eten, drinken, MP3 speler en telefoon mee om een hele middag op de fiets onderweg te kunnen zijn.
Voor de vakantie heb ik een houten plankje gemaakt. Deze maakt de bagagedrager breder, zodat mijn tas stevig blijft liggen met als voordeel dat ik niks op mijn rug heb, en daarbij scheelt het de nodige warmte.
Op internet heb ik ook nog een “update” gevonden voor de mobiel. Standaard zit er geen radio op, maar dit is softwarematig wel aanwezig, dus is er een Handige Harrie bezig geweest dit alsnog beschikbaar te maken. Het werkt prima, is makkelijk in gebruik en geeft eventueel wat afwisseling voor onderweg.
Evelien ziet mij alles gereed maken en lacht mij uit als ik mijn tasje met eten en drinken aan het stuur vast maak. “-Net een toerist!” wordt er geroepen. Mij maakt het niet uit en met een glimlach zwaai ik gedag. Op naar mijn eerste bestemming.
Dit wordt een enorm veld vol met gele bloemen. Geen idee wat de naam is, maar hier ben ik al een aantal keren voorbij gekomen en daar moest ik gewoon iets mee doen. Ik zoek een ingang, zet mijn fiets neer, loop een eind het veld op, zodat er geen paaltjes met prikkeldraad zichtbaar zijn, kijk ondertussen rond en ga dan zitten.
Door de bossen zie ik het volgende dorp liggen. Ik wacht op fietsers die op het pad passeren en maak ik hier ook nog een paar foto’s van, maar dit voegt achteraf toch niks aan het beeld toe. Dan sta ik weer op en ga op zoek naar wat anders. Na wat rond gelopen te hebben, vind ik wat ik zocht, pak de groothoeklens en ga languit liggen. Hierna heb ik het wel gezien. Het eerste uur is al voorbij.
Ik vervolg mijn weg en na een kwartier fietsen zie ik iets in mijn ooghoek langs flitsen. De remmen worden ingeknepen, het hele zaakje wordt gedraaid en langzaam step ik terug naar de plek die ik nog geen tien meter eerder gepasseerd ben. De groothoeklens kan er mooi op blijven. De doorkijk wordt hiermee van een aantal hoeken vastgelegd om hierna weer op te stappen.
Vele dingen passeren mijn lens, ondertussen geniet ik van de zon en neem de tijd even lekker uit te waaien. Even de gedachten op wat anders richten. Doen waar ik een dikke week terug voor op dit eiland gekomen ben.
 |
 |
 |
| Uitzicht | Vanaf de grond | Even genieten |
Langzamerhand begint het etenstijd te worden. Op de terugweg rij ik langs weilanden, dus daar verwacht ik toch niks van. In het dorpje wil ik nog wat proberen, dus dat komt mooi uit. Het is dat het patroon van de wolken veranderd, anders was ik tussen de huizen beland, maar nu zet ik mijn fiets aan de kant en neem direct met camera op schoot in de berm plaats. Een wielrenner komt langs en kijkt mij een beetje vreemd aan, maar veertig meter verderop zie ik ook hem afstappen en een compact pakken. Als ik er niet had gezeten, was hij volgens mij gewoon doorgereden.
Ik geniet van het uitzicht, want er is een enorme wolkenpartij tevoorschijn gekomen. Over witte wolken en blauwe lucht gesproken! Ik weet door het gemis van een duidelijke voorgrond ~wat meer diepte aan het beeld zou kunnen geven~ direct hoe ik dit vast wil leggen en maak een paar foto’s. Voordat ik het weet is er een lagere wolk verschenen die het plaatje doet verdwijnen. In het dorp maak ik nog wat shots en meld mij niet veel later in ons tijdelijk huisje, benieuwd naar het resultaat van vooral de laatste serie foto’s.
Wat een afsluiter 😮
