Evelien heeft een slechte nacht gehad.
Zij klonk nu als een volwassen zeeleeuw, waardoor ik ook geen beste nacht heb gehad.
Zo besloot zij op een gegeven moment dat mijn arm die in de weg lag even snel aan de kant moest. Ik was bijna net weer in slaap toen dit gebeurde, maar aangezien deze beweging anatomisch gezien niet mogelijk was, was ik na de pijnscheut weer aardig wakker. En bedankt.
Ik besloot na het horen van de wekker er maar direct uit te gaan. Evelien heb ik laten liggen en uiteindelijk tegen 9 uur wakker gemaakt. Na het ontbijt hebben ons rustig teruggetrokken op het balkon, totdat onze magen trek kregen in lunch. Gisteren kregen wij een heerlijke salade met goede tzatziki en wij besluiten hetzelfde restaurant (nr. 5 van Tripadvisor) aan de boulevard op te zoeken.
Als de borden bijna leeg zijn, gaat mijn mobiel. Werk, mijn directe collega. Die is met de projectgroep bezig de laatste vragen te behandelen voor een aanbesteding.
Evelien en ik ronden onze lunch af, betalen met veel plezier de rekening en lopen verderop een rustig stuk van de boulevard op waar ik mijn collega spreek over de stand van zaken, het enige punt wat nog open staat en de verdere afhandeling daarvan in de groep.
Na het telefoontje zijn wij vergeten een milkshake te kopen, dus wij moeten een stukje teruglopen en passeren daarbij de restaurants waarvan eentje humor heeft: “welcome back again” en wijst met een grote glimlach twee legen stoelen aan.
Na het telefoontje zijn wij vergeten een milkshake te kopen, dus wij moeten een stukje teruglopen en passeren daarbij de restaurants waarvan eentje humor heeft: “welcome back again” en wijst met een grote glimlach twee legen stoelen aan. Wij besluiten na de milkshake gedronken te hebben, niet over de boulevard, maar via een parallel weg terug te lopen. Hier geen personen die aan de voorkant van het restaurant mensen naar binnen proberen te praten.
Wat wij nog wel tegenkomen is een braakliggend terrein. Het blijkt dat ze hier met archeologie bezig zijn. Ah, toch nog wat daarvan gezien op dit eiland. Er is een oude plaats te bezichtigen, maar die weg moet nog moeilijker zijn als de weg naar Red Beach, dus die slaan wij over.
Evelien gaat in het appartement even op bed liggen. Ik neem plaats op het balkon en zie toe hoe het café schuin tegenover ons met krijt aankondigingen op een bord schrijft. Zondag a.s. om 17:00 zenden zij 4 wedstrijden uit van de Premier League. Dat zal wel volle bak worden met al die Engelsen hier. Rond 16:00 komt er een stel aangelopen. Er wordt een wijn en een grote bier op tafel gezet, proost. Gelukkig maken de meesten het niet laat en keert de rust voor het slapen gaan terug.
Dat geldt waarschijnlijk niet voor mij vannacht, want achter mij klinkt er een hoop gehoest 🙁
