Toen de vraag op het interne netwerk langskwam of iemand zin en tijd had om tijdens een evenement foto’s te maken, was mijn interesse gewekt.
Het evenement met de naam Enexis Battle zou van 10:00 tot 18:00 in Arnhem gehouden worden. Niet bij Assen naast de deur, maar een leuke uitdaging!
Nadat een aantal vragen beantwoord waren, heb ik mij als fotograaf opgegeven.
Via een collega van een andere vestiging waar ik gewerkt heb, hoorde ik dat er meer bekende collega’s te verwachten waren. Leuk om die ook weer een keer te zien.
De Enexis Battle
Eenmaal binnen tref ik de oude collega’s eerder als de organisatie. Na een praatje gemaakt te hebben, meld ik mij bij mijn contactpersoon van de organisatie en word ik rondgeleid. Grote zaal, theaterzaal en een kleine ruimte voor de jury. Dat valt gelukkig mee. Het begin van de dag is het met de meute meelopen. Na de introductie in de theaterzaal wordt iedereen in acht groepen verdeeld over de grote zaal. Hier blijven ze tot de pauze zitten, dus dat creëert voor mij wat rust. De organisatie heeft ook een filmploeg geregeld en we gunnen elkaar de momenten. Af en toe kijken we elkaar aan of we niet in elkaars beeld staan, maar dat verloopt de hele dag door hartstikke goed.
Ze blijken van een school met audiovisuele opleidingen te zijn en ze zijn heel enthousiast over de gekregen opdracht. Normaal krijgen alleen de derdejaarsstudenten de mogelijkheid, maar vanwege de examenweek kon dit niet en zijn de eerstejaars benaderd. Zo’n hele dag voor een bedrijf opnemen zien zij als een grote opdracht. Mochten er nog meer van dit soort dagen georganiseerd worden, willen ze graag weer komen. Leren in de praktijk, hoe mooi kan het zijn.
Enexis Battle, netwerken
Voor tijdens de pauze is er een netwerkspel bedacht. Ik eet de heerlijke broodjes op, praat ondertussen met de oud-collega’s, sla mijn glas jus d’orange achterover en ga met de camera weer aan de slag. De groep die de meeste kleuren heeft geruild, krijgt extra tijd voor hun presentatie. Iedereen loopt door elkaar heen, op zoek naar verschillende soorten kaartjes. Als na de pauze de jurering begint, is het echt hectisch.
De acht groepen worden in tweeën verdeeld over de juryleden. De ene helft van de jury zit in de theaterzaal en de andere helft in een kleinere ruimte. De ruimtes liggen niet naast elkaar, maar worden gescheiden door de grote zaal. In het begin loop ik van de kleine ruimte, door de grote zaal, de trap af van het theater om bij de groep te komen. En weer stilletjes terug de kleine ruimte in waar de volgende presentatie al gaande is. Niet alleen ik, maar ook een fotografe en filmploeg van de school. Op een gegeven moment besluiten wij ons als fotografen op te splitsen. Ik in het theater en zij in de kleine ruimte. Zo storen we de groepen minder.
Het Theater is donkerder. Mijn camera moet ik flink aan de bak zetten om er nog wat fatsoenlijks uit te trekken en daar staat ie niet echt goed om bekend. Met de software wordt dat achteraf hopelijk redelijk weggepoetst, maar ik loop nu voor de tweede keer in korte tijd tegen de beperkingen aan. Ik moet toch eens harder nadenken over een fullframe camera. Die is beter geschikt voor situaties met lastige lichtomstandigheden. Mijn lenzen zijn inmiddels op niveau, dus dat kan mij niet meer tegenhouden. Wordt vervolgd.
Enexis Battle, de winnaar
De juryleden komen als alle presentaties geweest zijn samen en moeten 2 groepen selecteren die naar de finale gaan. De twee overgebleven groepen presenteren hun idee nogmaals, maar dan voor alle juryleden. De jury neemt hiervoor rustig de tijd en stoort zich niet dat ik om ze heen loop voor het nemen van wat foto’s. Als ze een winnaar gekozen hebben, ga ik alvast terug de theaterzaal in en neem mijn positie op het podium in.
Na het bekendmaken van de winnaar, klinkt er applaus en wordt de beker overhandigd. Het management gaat serieus werk maken van de ideeën die aangedragen zijn. Als dank krijgen de juryleden een bos bloemen. Ook mij zijn ze niet vergeten, daar kan ik weer mee thuiskomen. Daarnaast zit er een tegoedbon bij van Bol.com die altijd wel van pas komt.
Enexis Battle, het zit erop
Hierna volgt een drankje in de grote zaal met bitterballen om de geslaagde dag met z’n allen rustig te bespreken. Ik schiet nog wat foto’s en berg dan alles op. Het is goed geweest zo. Op het laatst zijn de organisatie en ik als enige nog over.
De groepsfoto is al gemaakt, die vind ik later terug op het eigen Instagram account waar Enexis een kijkje achter de schermen laat zien van de belevenissen van diverse collega’s. We laten de boel achter en gaan buiten ieder een andere kant op.
Een tijdje daarna zie ik op het internet een bericht langskomen met daarin drie foto’s die door mij geschoten zijn. Dat is nog eens leuk om terug te zien.
