Een paar dagen geleden ben ik weer met de camera aan de slag geweest.
Of ik na het avondeten foto’s wilde maken van een kleine groep galopperende amazones op het strand. Prima. En zo krijg ik na het eten een bericht wat mij vertelt dat de groep vertrokken is en ik op de fiets kan stappen.
Schoenen aan, jasje mee, tas over mijn schouder geslingerd met daarin het spul van de vorige shoot en weg. Tenminste… De tas voelt mij iets te ligt aan.
Zijsprong: Als titel heb ik voor een (2) gekozen, omdat een paar dagen voor deze shoot ik eenzelfde shoot heb gedaan. Deze heb ik nog niet bewerkt, vandaag heb ik (2) afgerond en laten zien, dus de (1) volgt nog.
Alle spullen zouden echter vanwege de vorige shoot wel in de rugzak aanwezig moeten zijn. Bij het openen mis ik echter de camera en de telelens. Whoops! Nadenkend kom ik al snel tot de conclusie dat deze eruit zijn gehaald om de foto’s op de laptop te zetten en een kleine preview te kunnen geven. De camera en lens gaan snel in de tas. Accu’s zijn vol genoeg, maar het kaartje is bijna vol. Die wissel ik vlak bij zee wel. Het belangrijkste is nu op de goede plek te staan, zodat zij mij zien.
Het is 6,5 km fietsen tot het mulle zand van het ruiterpad. Verder kan de fiets mij niet brengen. Te voet moet ik daarna 1,5 km afleggen om op het trefpunt te komen waar zij willen galopperen.
Eenmaal daar aangekomen, wissel ik het geheugenkaartje om en stel de camera in. Niet veel later verschijnen er steeds groter wordende stipjes aan de horizon.
Tussen hen en mij in zit een kolonie zeemeeuwen op het strand. Ik verwacht dat die pas gaan vliegen als de paarden in de buurt zijn, dus ik hou met een vinger aan de knop alle bewegingen in de gaten.
En inderdaad, de eerste vogels beginnen al wat zenuwachtig te worden bij het besef dat de paarden niet omrijden en zij toch echt moeten opvliegen. Rij voor rij kiest het luchtruim en ik klik er lustig op los. Als de meeste vogels het strand verlaten hebben, zie ik dat de paarden de snelheid mogen verhogen. In galop komen ze mij voorbij. Nog meer geratel van de camera als ik ze probeer te volgen.
Eén van de paarden blijkt een stuk sneller te gaan, wat het fotograferen bemoeilijkt. Maar van tevoren is al gezegd dat ze in ieder geval twee keer de galop gaan doen. Nadat ze mij gepasseerd hebben, gaat de vaart eruit en stappen ze rustig mijn kant op. Na een praatje lopen ze rustig weer naar het begin, wat mij de tijd geeft een paar foto’s te maken van de ondergaande zon. In mijn ooghoek zie ik de amazones keren voor een volgend ritje over het zand of de strandlijn, wat verschillende foto’s oplevert. En positieve geluiden als ze de resultaten zien.
Op het einde willen ze nog een silhouetfoto. Ze willen voor het donker de paarden thuis afleveren, dus ze poseren, ik maak snel wat foto’s en dan moeten ze weer weg.
Een mooie afsluiter van de avond 🙂
