Het is zaterdag, ik sta 05:00 onder de douche wakker te worden, iets wat zelden voorkomt, absoluut niet hoog op mijn favorietenlijstje staat, dus het heeft wel een verklaring nodig.
Vandaag ga ik op stap met de fotoclub. Het Drentsche Aa gebied in. Met de bedoeling o.a. wat macro’s te kunnen maken van vlinders en libellen die wel langer de ogen dicht hebben gehouden.
Vanwege de strenge winter is de kans op dit soort foto’s echter nihil, maar de omgeving is mooi genoeg voor andere onderwerpen. Omdat ik niet uit de buurt kom en hier nog niet eerder geweest ben, wordt er zelfs even wat verteld over het gebied waar wij ons nu bevinden. Ook over de gevaren.
Iedereen is aangeraden goed schoeisel aan te doen, het liefst laarzen. Het is erg vochtig en op sommige plaatsen ontstaat kwel. Vooral op deze plekken moet je niet gaan lopen, want dit is te vergelijken met moeras en kan dieper als gedacht zijn.
Onze “gids” is de vorige winter verrast door zo’n stukje zachte aarde, kon zich met moeite eruit werken en moest daarna een dik half uur naar de auto lopen voordat hij zich weer kon opwarmen. Wij prenten dit goed in ons achterhoofd en kijken uit waar wij lopen.
Na een aantal uur heeft iedereen het wel gezien. De dag is goed begonnen, erg geslaagd geweest en iedereen kan met leuke resultaten naar huis toe.
De groep splitst zich in tweeën en loopt over het drassig veld terug naar de auto’s, de ochtend nabesprekend, lenzen worden aan elkaar terug gegeven en nieuwe gesprekken aangeknoopt waarbij iemand zich bij de andere groep voegt om vervolgens tot zijn heupen in het modder weg te zakken.
Het modderig strookje dat de groepen scheidde, bleek niet zo onschuldig te zijn als gedacht. De “gids” is ~net als de rest~ wederom geschrokken en besluit voortaan niet meer alleen in het gebied op pad te gaan, want zonder hulp was het onschuldig slachtoffer er niet uitgekomen.
Terecht een mooi, maar verraderlijk gebied.
…
In de avond klinkt de bel. Acht uur was er afgesproken en klokslag acht uur staat hij met een vriend aan de deur. Beide heren leid ik naar de eetkamertafel waar alles klaar ligt: Kitlens, zonnekapje, Sigma 70-300, de nodige filters, gebruikershandleiding en doos.
De Sigma wordt op de 400D geschroefd. Het is nog niet donker, maar hij vraagt of hij even buiten mag testen. De kitlens krijgt geen aandacht, waarschijnlijk omdat de IS versie al in bezit is. Van de filters snapt hij niks en vraagt mij wat een polarisatiefilter doet en of B+W een goed merk is.
Als alles duidelijk is vraagt zijn vriend of er nog wat met de prijs gedaan kan worden, want het blijft een hoop geld. Nee is het antwoord. En dan gaat het vooral om het principe, want via Marktplaats is er een prijs afgesproken en dan moet je zonder aanleiding niet gaan afdingen, want dan blijft het spul liggen voor de volgende koper.
De portemonnee wordt getrokken, de heren naar de deur geleid en het geld zoals gewoonlijk bij Evelien ingeleverd.
Al met al een geslaagd dagje.
