Na alle spullen onder het genot van muziek in het appartement uitgepakt te hebben, gaan wij op onderzoek uit. Wij lopen richting de zee, de zilte lucht tegemoet.
Het strand is helemaal donker en als Evelien met d’r voeten in het water staat, vertelt zei dat het ijskoud is.
Voorzichtig lopen wij op de zwarte kiezelsteentjes terug naar de boulevard. De slippers scheppen de nodige kiezels met zich mee, dus Evelien zit met haar natte voeten helemaal onder.
De boulevard is gezellig, vol winkels en restaurants. De eerste Havaianas zijn al gespot. Er blijken diverse winkels dit merk slippers te verkopen, al is er een hoop namaak tussen.
Net als de zonnebrillen van bijvoorbeeld Ray Ban a 9 euro. Ook die worden aandachtig bekeken. Altijd leuk als 2e zonnebril, aangezien haar reserve bril aardig beschadigd en daardoor wazig is geworden.
Bij het passeren worden wij bij bijna elk restaurant aangesproken om daar maar te gaan eten. Aangezien de dag voor ons al een hele tijd bezig is, besluiten wij na het overtuigende verhaal van eentje plaats te nemen.
Zo vertelt hij ons in goed articulerend Engels dat het restaurant hier al tientallen jaren zit, een traditionele Griekse keuken heeft, natuurlijk bespeelt hij ons met wat Nederlandse zinnen en weetjes, maar de tegoedbonnen voor een dessert gaven niet de doorslag.
Hij gaf aan dat er “no microwave” in de keuken aanwezig was en hij hoog aangeschreven staat in de lijst van restaurants bij Tripadvisor, wat Evelien bekend in de oren klinkt.
Er wordt natuurlijk tzatziki besteld.
Waar ik mij op verheugd heb, is Stifado. Deze was al door hem aangeraden, dus mijn keuze is snel gemaakt. Na een goede maaltijd zoeken wij terug in het appartement het restaurant op. Nummer 14 van de 95 aanwezig in Kamari. De nummer 1 moet niet ver van ons appartement liggen. Misschien iets voor morgen.
Het is genoeg geweest voor vandaag, welterusten 😮
