Wat kost het, welke bus?
Wij zijn de beide busroutes aan het bestuderen, de dagkaart is een logische keuze.
Wij weten niet hoe lang het shoppen gaat duren.
De gekozen busroute leidt ons ook door het oude gedeelte van Las Vegas heen. Op het einde stappen wij uit, het outlet centrum ligt voor ons.
Bataviastad kan hier nog wat van leren, dit zijn pas echte kortingen waar je niet voor hoeft te zoeken.
Maar wij houden het netjes: Annemieke koopt 1 horloge, 2 paar schoenen, 2 shirts van Ed Hardy, Patrick 1 horloge en een paar schoenen, Evelien ook 1 horloge, 1 paar schoenen, twee shirts en een petje van Ed Hardy en ik een paar schoenen. Al was ik wel het langste bezig: keuzes, keuzes. Plus die enorme rij voor de kassa…
Tijd voor wat verkoeling onder een vernevelaar en koud drankje. Kunnen wij de ochtend met goed gevolg afsluiten en de Bose-winkel vergeten. Altijd leuk even te neuzen, maar als er opeens meer verkopers als klanten -wij met ons vieren- verschijnen die elk dezelfde vragen gaan stellen, wordt het snel niet leuk meer.
Er wordt even met geld gestrooid. Nou ja. Ik verlies vijf en Patrick loopt met vijftig dollar extra op zak een volgend casino in. De wind is gaan liggen, de fonteinshow loopt weer, nu nog minder zonlicht, maar dat is een kwestie van tijd.
De andere kant van de strip wordt bewandeld. Ik pak geen flyer meer aan, kan met mijn nieuwe zonnebril en spiegelglas heel makkelijk oogcontact vermijden. Hier lopen wij door Parijs, Venetië en bekijken ook hier de thena-hotels.
En natuurlijk een paar shows van de dansende fontein op diverse liedjes. Enorme knallen klinken als het water naar het hoogste niveua gespoten wordt. De verlichting gaat aan en uit. En door het individueel aansturen van de bewegende spuitmonden worden de mooiste figuren uitgebeeld.
Terug in “ons” casino valt het op dat de eerst netjes geklede coupriers ingeruild zijn voor minder geklede dames. Wij nemen plaats bij een rad waar je moet gokken op welke verdubbelaar het ding stopt.
Er zitten al twee heren met de nodige pils op, de beveiliging houdt het op afstand in de gaten, maar het blijft bij onschuldige vrolijkheid waarbij elke keer als er wat munten gewonnen zijn “WHEEL” geschreeuwd wordt.
Niet zo lastig als je steeds op 1 en 2 met nog wat anders gokt, maar geinig is het wel. Als Pat of ik wat grotere verdubbelaars (5, 10, 20 of zelfs 40) winnen, volgt er een vuist tegen elkaar. Zo spelen wij een uur, verlies ik $20,- en mag Patrick $30,- incasseren. Evelien heeft van haar gratis cocktails genoten.
Als souvenier nemen wij 1 gokmuntje mee
