Met cameratas rijd ik op de racefiets van huis.
Er schijnen nog een aantal velden vol bloemen te staan die binnenkort door de boer getopt gaan worden.
Handig die fotogroepen op Facebook waar deze informatie gedeeld wordt. De boer heeft zelfs een hele fietsroute uitgestippeld langs zijn velden.
Ik heb zijn route in Maps overgenomen en de route van en naar Assen aangevuld. Toch een rondje van 55 kilometer, maar omdat ik regelmatig af zal stappen, een heel ander gevoel als alles zonder pauzes af te leggen.
De eerste velden zijn kaal, maar dan kan ik afstappen en genieten van de kleurenpracht. Er stoppen nog meer mensen en met z’n allen nemen wij de nodige foto’s. Ik zie er in mijn wielerkleding waarschijnlijk niet heel alledaags uit, maar dat boeit mij niet. De volgende velden zijn ook kaal, maar dan kom ik een gebied binnen gereden waar heel wat vierkante meters gevuld staan met diverse verscihllende kleuren.
Hier ben ik het langste bezig met het maken van foto’s. Op mijn sportschoenen loop ik voorzichtig tussen de bloemen, de plassen vermijdend. Ik wil niks beschadigen en hoop maar dat het sproeisysteem niet wordt aangezet. Verschillende fietsers passeren de velden. Op een gegeven moment vind ik het welletjes en loop terug naar mijn fiets. Het is weer tijd naar huis te gaan.
Volgend jaar moet ik hier eerder langs. Ik “like” de boer en word vanaf nu op de hoogte gehouden van alle werkzaamheden op het land. De route bewaar ik. Ook zonder bloemenpracht is het een prima route opnieuw te fietsen. Zonder pauzes. Ik heb door al dat af- en opstappen, hurken, opstaan en knielen meer last van de spieren als gedacht.
In ieder geval met een aantal leuke plaatjes thuis gekomen 😀
