Het is al een paar weken geleden, maar na verloop van tijd kom je er pas achter wat je allemaal met de smartphone verloren bent. Telefoonnummers, m’n laatste foto’s, apps en andere gegevens die in de loop der tijd opgeslagen zijn op de SD-kaart. De grote reden dat ik mijn Galaxy Note 3 nog niet vervangen had. Zijn opvolgers hadden geen mogelijkheid voor uitbreiding. De Note 7 uiteindelijk weer wel, maar ja. Dat liep voor Samsung anders af.
Zeker door het gebruik van de extra geheugenkaart was ik ervan overtuigd dat ik altijd iets achter de hand zou hebben mocht de hele telefoon in de soep lopen. De enige voorwaarden is dan wel om het ding in je handen te hebben. Maar na een half uur gezocht te hebben, kon ik de conclusie trekken dat ik die hoop moest opgeven en de extra back-up in de smartphone verloren had.
Hoe is het zo ver gekomen?
Weleens gehoord van Papenvoort? Nou, ik niet toen ik voor werk daar naartoe moest om met een collega de situatie te bekijken. Een mooie afwisseling in mijn dagelijkse werk. Veiligheidsschoenen en jas in de kofferbak en gaan. Langs de klant, en de mensen waar het transformatorstation staat om daarna weer weg te rijden. Tot de buurman plotseling naar buiten kwam die aan de andere kant van het transformatorstation woont.
Ik stond op het punt mijn veiligheidsschoenen uit te trekken, de veters los, dus ik schoot snel in mijn normale schoenen en sloot bij het gesprek aan. Een prima gesprek gehad, hem ook alles uitgelegd en alle informatie zou morgen op kantoor doorgegeven worden. Op weg naar huis.
Nog geen kilometer verder kwam ik erachter dat mijn mobiel niet in mijn zak of naast mij lag. Met het wisselen van schoenen heb ik ‘m vanwege de grootte in mijn broekzak en het bukken, op het dak van de auto gelegd en ben ik vervolgens het hele ding vergeten. Het is mij al een keer eerder overkomen dat ik de smartphone verloren heb, al was dat voor tijdelijke aard. Na het repareren van het scherm had ik ‘m weer terug.
Maar dit keer… De smartphone verloren?
De bodem van de sloot aan de rechterkant van de weg was te donker om de bodem te kunnen zien. Met het hoesje had ik misschien nog een kans, maar een zwarte telefoon op een zwarte ondergrond is niet te zien. Of is ie misschien toch door iemand anders meegenomen? Of onder een laag bladeren terecht gekomen?
Op de bijrijdersstoel ligt een zielig hoopje … wat eigenlijk. Ik kan het geen telefoon noemen. Stilletjes rij ik naar huis. In mijn gedachten passeren diverse vloekwoorden, allemaal aan mijzelf gericht. Hier baal ik van.
