“In onze cultuur, waarin de meesten van ons niet direct een pistool pakken of op de vuist gaan als ze boos zijn, zijn woorden nodig. Hoe meer boosheidswoorden, hoe beschaafder de cultuur.”
Vanavond is mijn vocabulaire van het veelvuldig achter elkaar opzeggen van boosheidswoorden weer een stukje uitgebreid.
Door alle wegwerkzaamheden is het verlaten van de woonwijk sinds kort een hele opgave geworden.
Zo kan het gebeuren dat ik na het volgen van een van de drie uitvalswegen, ik pas aan het einde opeens pas een bord tegen kom dat mij dan pas zegt dat ik niet verder kan.
Om vervolgens een tweede route te kiezen, waar pas aan het einde van de weg eenzelfde bord staat wat mij dan pas hetzelfde verteld, zodat ik ondertussen al de hele wijk gezien heb, voordat ik via de derde route überhaupt op de “ringweg” aangekomen ben.
Ik vraag mij ondertussen af waarom het zo moeilijk is een bord te plaatsen dat ruim van tevoren aangeeft dat de weg verderop gestremd is. Ik ben onderweg naar de fotoclub en rij via een rotonde de volgende wijk in. Plotseling zie ik in het licht van mijn koplampen een rood wit hek opdoemen. Ik kan wederom geen kant op en blijf vol ongeloof, verbijstering en opkomende woede voor het hek staan.
Ik geloof dat ik hier bijna een minuut heb gestaan en alle vloekwoorden, verwensingen en combinaties hiervan richting hek heb geuit. Als het een persoon was geweest, was het geheel zover de grond ingezakt dat ik er met gemak overheen had kunnen rijden, maar helaas. Ook nu weer moet ik keren om via een andere route en een paar minuten later ~bijna helemaal afgekoeld~ op mijn eindbestemming te komen.
De tirade luchtte wel op :innocent1_tb:
