Ook wel bekend als “De Vrienden van Amstel Live”
Een gezellig samenkomen van artiesten in Ahoy.
Samen met 13.500 man aan publiek bekende nummers zingen en de kans een duet aan te gaan met een collega zanger(es).
Op deze manier een feestje voor toeschouwer EN artiest. Een leuke avond voor een personeelsfeestje, georganiseerd vanuit het werk van mijn vriendin.
Met Xander de Buisonjé als presentator die in één hand de microfoon had en in zijn andere hand het welbekende biertje, proostte hij op de goede avond waarna deze 20:15 werd geopend door de symfonische-metalband Within Temptation.
Een band die eigenlijk meer past bij Pinkpop of een Rock Werchter, want ondanks het spektakel aan vuurwerk en lichteffecten, bleef het publiek rustig. Guus Meeuwis nam het hierna over en het duurde niet lang voordat de zaal compleet in beweging was.
Het grote podium werd afgewisseld met het kleinere podium. De aankleding was aardig bekend, ik was al een keer ten tijde van Manuela geweest, maar er lag ook een krantje op iedere stoel. Daarin stond wat het met zich meebrengt om van een leeg Ahoy tot het resultaat van deze avond te komen.
Het grote en kleine podium, geluid, elk lampje, vlaggetje, enz. Een complete jaarplanning, met natuurlijk het oplossen van problemen die zich op het laatste moment voordoen. Caro Emerald moest afzeggen vanwege de beruchte poliep, maar achteraf hebben wij door de brede line up Caro niet gemist, beterschap vanaf hier.
De vaart werd er goed ingehouden, maar gezien de vele artiesten zoals Acda en de Munnik, BLØF, Alain Clark, 3J’s, Frank Boeijen en Laura Jansen die ieder meerdere nummers zongen, is dat in drie uurtjes niet te doen.
Di-rect was ook aanwezig en tijdens het laatste nummer werd de special guest aangekondigd:
Ben Saunders, gisteren tot winnaar uitgeroepen van “The Voice of Holland”. Hij kreeg bij opkomst het grootste applaus van de avond. Hij heeft slechts twee minuten meegezongen, maar mocht Di-rect weer een nieuwe zanger nodig hebben…
Een ander onderdeel van de avond was “De Helden”. Een hommage aan oude bekenden. Deze avond was het de beurt aan “The Beatles”. Twee mannen in pak verschenen in de spotlights die het nummer “Help” zongen. Na het nummer werd er heel droog geroepen, “Wij zijn het hoor, Nick en Simon”. Rosanne hadden zij al eerder gezongen, maar als niet aangekondigde gasten was de verrassing groot en de avond kon voor Evelien niet meer stuk. Zeker niet na het zingen van nog twee nummers van The Beatles.
Marco Borsato werd ook in het zonnetje gezet. Guus en Xander zongen ieder een nummer en bij het inzetten van “Rood” werd door velen gedacht dat Marco zelf op het podium stond, maar het was Jan Dulles.
Het grootste café van Nederland was dus goed op gang. Met langzamerhand één steeds groter wordend nadeel: het roken. De ene na de andere sigaret werd op de tribune opgestoken en dat werd duidelijk niet gewaardeerd, mede door één van de zwangere onder ons. Toen er een groepje van vier tegelijk stond te paffen ben ik eropaf gelopen en vriendelijk verzocht alles uit te maken. Dit werd gedaan, alleen zag ik later dat er toch eentje zijn net aangestoken sigaret oprookte. Als de boodschap maar was aangekomen dacht ik en die heb ik ‘m nog gegund.
Een half uur later stonden zij echter weer met zijn allen te roken, met nog iemand anders erbij. Wederom hetzelfde verzoek, verhaaltje van de zwangere onder ons, maar nu werd ik wat kwader aangekeken. Ze vonden dat de rook genoeg afgezogen werd en ik mij niet druk moest maken. Ik werd zelfs door een andere roker hoger op de tribune toegesproken om terug naar mijn plaats te gaan.
Met de inmiddels genuttigde alcohol in hun lijf en geen andere hulp door de niet-rokers ben ik op zoek gegaan naar de security. Hier bij een van hen een melding gedaan, ik heb mijn kaart laten zien waar ik zat, er werd wat in de portofoon geroepen en ik mocht terug naar mijn plek. Met nog enkele rokende op hun plek dacht ik nu wat mannen in pak in mijn kielzog te zien, maar ik weet niet wat er is gebeurd, ik heb ze niet gezien. Met als gevolg dat er nu meerdere mensen het gevoel hadden dat er toch niks tegen gedaan werd en wij bijna weggerookt werden.
Ik heb gewacht en toen ik zag dat het nog geen half uur zou duren tot het einde, heb ik mij maar stilletjes terug getrokken op mijn plaats. Eenmaal weer in de bus begon om 0:00 de lange terugreis. Via Zwolle, Meppel, Zuidwolde, Hoogeveen, Emmen en Beilen kronkelden wij een weg omhoog naar Assen. Het kussen werd pas om 03:45 geraakt. Dat was met mijn hoofd- en keelpijn een heerlijk gevoel. Het gaf een beetje een domper op de gezellige avond, maar daar heb ik niet lang van wakker gelegen.
Ik was binnen de kortste keren in dromenland :sleeping_hy:
