WE, een afkorting van Working Equitation, is een onderdeel in de paardensport. Vandaag stond er een stijltrail, speedtrail, dressuur en Bixie klasse op het programma. Er werd ook een demonstratie door het Bixie Team Drenthe gehouden.
Internationaal Working Equitation jurylid Nicole Kramer hield de veiligheid in de gaten en deed samen met Ton de jurering. Een erg afwisselende dag met wederom veel foto’s. Foto’s gemaakt zowel met mijn vertrouwde Canon 7D als de aangeschafte Canon 5D II voor de donkere omstandigheden.
Een impressie van deze dag in woord en beeld.
Weekend Working Equitation Ton Duivenvoorden
Afgelopen zondag op tijd uit Assen vertrokken. Ter plekke werd ik verwelkomd door een aantal bekende gezichten, dat is altijd een goed begin van de dag. Iedereen had zich klaargemaakt en ik nam plaats bij de binnenbak voor de dressuur. Hier liepen een aantal deelnemers om de beurt sierlijk door de bak heen, wat daarna beoordeeld werd door Nicole en Ton. Na de laatste deelnemer kon ik door de bak direct naar buiten lopen, want daar werd de Stijltrail en Speedtrail gehouden.
Diverse hindernissen moesten genomen worden. Punten konden behaald worden in twee rondes; voor de stijl, en vervolgens de snelheid. Een van de deelnemers kende ik van de vorige keer tijdens een workshop van Nuno Avelar. Het was mooi om te zien wat er in twee maanden geleerd is. De hindernissen werden eerst keurig genomen, en daarna werd de rem eraf gegooid om zo snel mogelijk het parcours af te leggen.
Working Equitation Ton Duivenvoorden, Bixie
De kleinste klasse. Maar wat een enthousiasme. Keurig in het gelid staan er in de binnenbak 7 ruiters en een coach van het Bixie Team Drenthe klaar voor een demonstratie. Achter elkaar, naast elkaar, splitsen van de twee rijen en gelijktijdig weer bij elkaar komen. Het is een knappe show. Daarna mocht de rest van de kinderen aansluiten om een parcours af te leggen.
Ton had deze gemaakt en met Ton voorop werd de route eerst te voet afgelegd. Bij elk onderdeel volgde een duidelijke uitleg met tips. Ik mocht de binnenbak ook in en volgde alles op de voet. De camera heeft diverse lachende gezichten vastgelegd. Ook de toeschouwers vonden het tafereel geweldig om te volgen. Als iedereen de volgorde heeft onthouden, kan de eerste groep met paard binnen komen om te oefenen. Na het oefenen mag er eventueel met hulp van begeleider de diverse hindernissen afgelegd worden. Maar de bedoeling is wel dat de ruiter het paard de weg wijst.
Tijdens deze oefening zag ik dat een pony de brug niet overging. De brug was in dit geval nagebootst door twee pallets die tegen elkaar aangelegd waren, maar bij het opstapje weigerde de pony en liep er van weg. Moeder en kind probeerde het samen van alle kanten, maar het wilde niet lukken. Dat viel niet alleen mij op, maar ook Ton.
Wie is Ton Duivenvoorden?
Zij kon aan de loop, spieren, houding,(ik heb geen idee) al zien dat het paard iets ging doen wat door de amazone niet gevraagd was, waarop zij zich meteen liet horen. Niet doen, uh-uh, nee. Op een gegeven moment ging ze zelf op het paard zitten en kon voelen wanneer het protest kwam. Niet doen, uh-uh, nee, klonk het regelmatig. Terwijl ik geen verandering had gezien. Dat laatste ligt natuurlijk aan mijn gebrek, maar niemand anders zag wat zij al zag. Ik zie het toch als een soort gave om zo’n omgang en band met paarden te hebben. Erg mooi om te zien en heb er met plezier naar staan kijken.
De geschiedenis
Toen ik via de Facebookpagina van Ton een interview zag en het gelezen had, had ik gelijk het vermoeden dat dit ook zo’n persoon moest zijn. Hij was opgegroeid tussen de paarden van zijn vader. Op een gegeven moment liep er een valse Shetlander. De reden en het hele verhaal kan je op equine500.com lezen.
Ton was nieuwsgierig naar de aard van het beestje en hij begon op jonge leeftijd te kijken, leren, voelen en te begrijpen. De Shetlander verdween en er kwam een Welsh voor terug. Daarna een warm bloed en zo volgde vele paarden met andere uitdagingen. En zo ontstond dit gepassioneerd paardenmens.
Ton Duivenvoorden in actie
Ton nam de teugels over en liep met de pony terug naar de brug. In de lengte kon de pony via de zijkant ontsnappen door er langs te lopen. In de breedte werd dit opeens een stuk lastiger. En daar stonden ze: Ton op de brug. De pony tegenover hem. Met elkaar verbonden door teugels. Tussen alle hectiek van de overige deelnemers die volop de hindernissen van het parcours aan het oefenen waren, was er alsof er een soort bubbel van rust om Ton en de pony heen lag. Geen geschreeuw, geen hard gesjor. Maar met kalmte, rust en overtuiging liet Ton de pony de hindernis nemen. Eerst sprong de pony er overheen, vervolgens heel snel er overheen stappend, minder snel en zo werd er vertrouwen gekweekt. Ton nam hem mee en zette ‘m voor de gehele lengte van de brug.
De eerste keer liep ie tot halverwege en stapte toen snel er vanaf, terug in het zand. Maar de tweede keer ging de pony er van begin tot eind over. Na nog een keer oefenen gaf Ton de teugels terug, liep de moeder met de pony over de hindernis en was het klaar.
Tijdens de uitleg en oefening heb ik goed opgelet en weet hoe ze moeten rijden. Ik sta op een veilige plaats te wachten. Als ze eenmaal aan de rechterkant klaar zijn, kan ik daar vrij in de bak lopen. Zo loop ik van de achterkant, naar de voorkant toe om het oordeel van de jury ook vast te leggen. Daarna ga ik weer naar de andere kant van de binnenbak toe en dit herhaalt zich bij elke deelnemer. En de pony? Tijdens de proef die beoordeeld werd, liep de pony zo over de twee pallets heen. Alsof ie al jaren niks anders had gedaan.
Working Equitation Ton Duivenvoorden, trails
Na de Bixie is het weer tijd voor een andere klasse van de stijltrail en de speedtrail. Het parcours is kleiner, dus ik krijg van Nicole Kramer de uitnodiging bij haar te komen zitten. Ik kijk goed naar het trace en ga bij haar zitten. Vanaf hier kan ik alles wat ik wil fotograferen. Helemaaal zo slecht niet. Als deze onderdelen zijn afgerond, volgt de puntentelling en de prijsuitreikingen. Achter de schermen is hard gewerkt om de Goodiebags klaar te maken om uitgedeeld te worden. De camera klikt door en legt de aanwezige prijswinnaars op de gevoelige plaat.
Foto’s Working Equitation Ton Duivenvoorden
Het verzoek aan mij was om de foto’s op te splitsen in mappen. Grofweg gezegd: binnenbak, buitenbak, Bixie. In de online map is deze scheiding terug te zien. Benieuwd naar alle gemaakte foto’s? Die kunnen bekeken worden via deze link naar Oypo.
