Auch, het ziet er zelfs pijnlijk uit.
Mijn nek is aardig rood, ondanks dat ik mij continu ingesmeerd heb en gisterenavond twee keer de after sun heb gebruikt.
Er staat een dagje strand op de planning, maar dat wordt ‘m niet. Mijn hoofd voelt ook lichtelijk verbrand aan.
Evelien is wat minder rood, maar die heeft al buiten gekeken: een en al bewolking.
Wij besluiten daarom nogmaals naar Willemstad te gaan. Evelien heeft een petje nodig en wil kijken naar een sarong. Ik heb m’n Grieks hoedje meegenomen.
De Starbucks smaakte naar meer, dus die wordt vast niet overgeslagen. Wij doen allebei een T-shirt extra aan, zodat onze nek beter bedekt blijft. Als Evelien ziet dat ik de mouwen van mijn T-shirt heb geknipt, trekt zij gelijk de hare uit en geeft ze ‘m aan mij. Dat wil zij ook, dat zit iets luchtigers. Zo gaan wij op pad.
Met de GoPro maak ik korte filmpjes vanuit de auto, tijdens het lopen en een aantal uitzichtpunten. Midden op de pontjesbrug draaien wij al filmend een rondje voor een selfie.
Punda heeft heel wat winkels. Wij gaan straatjes in die gisteren niet bezocht zijn. Het is erg toeristisch, wat de zoektocht naar een petje makkelijker maakt. Al snel loopt zij met pet op door de straten heen. Haar oog valt plotseling ook op een sarong. De prijs is normaal, dus die gaat mee in de rugzak. Geslaagd.
Ondanks de bewolking is het nog steeds warm. Voor de lunch kiezen wij voor airco en kiezen een vers broodje uit. Verderop kopen wij het drinken. Hier staat de airco op standje iglo, dus wordt het terras met loungestoelen snel opgezocht. Hier zitten wij prima, al houden we de tijd in de gaten. Dit keer zijn er drie guldens in de machine gegooid, maar er kan nog een rondje de andere kant op gemaakt worden. Hier staat een auto met wielklem, er wordt dus wel gecontroleerd.
Met de auto rijden wij naar de AH. Er zijn kleine dingen vergeten voor de avondmaaltijd. Er gaat ook een blikje voer mee, misschien dat de onverwachte gast vanavond weer langs komt. Voor ons staan er zelfgemaakte koude wraps op het menu, waar wij meteen aan beginnen, zodat ze later echt koud zijn.
Daarna pakken wij de kaart van Curaçao erbij en bekijken de diverse afstanden. Het wordt morgen op tijd vertrekken. Dan gaan we naar de andere kant van het eiland de stranden opzoeken. De tas wordt voorbereid, eten en drinken klaar gelegd en alle accu’s worden opgeladen. Nog even de vaatwasser aan en alles is klaar voor de avond.
Dan valt het oog van Evelien op wat natte plekken op de vloer. Ik krijg de schuld dat ik gemorst heb. Als ik het opgeruimd heb, verschijnt er tussen het laminaat opnieuw water. Ik kijk nog eens goed, maar jawel, het lijkt wel alsof er een breuk is in de afvoer van de vaatwasser.
Dat wordt de receptie bellen met een vreemde mededeling, want het heeft al dagen niet geregend. Er wordt dan ook gevraagd waar de lekkage zit. In de keuken. Er wordt gezegd dat er meteen iemand komt kijken.
Nog geen vijf minuten later staat er inderdaad iemand aan de deur. Een grote stevige man hoort het verhaal aan, bekijkt de boel, zucht even en trekt met een stevige ruk zo de plint onder het keukenblok vandaan. Dusss. Hij vermoedt dat de slang is gebroken, een veelvoorkomende situatie. Hij haalt wat materiaal op en bij terugkomst vervangt ie de gebroken slang. Alweer in orde. Dat is nog eens snel en professioneel geregeld.
Na het eten verschijnt er geen klein wezen onder het balkon. Misschien dat iemand anders hem al gevoed heeft. Als de sproeiers aangaan, is het voor ons een lange dag geweest.
Wij duiken er vanwege het programma morgen er vroeg in ➡
