De wind komt uit het Westen.
Een leuke gelegenheid weer eens gebruik te maken van een rondje Zuidlaardermeer. De zon en vrije tijd werken mee, dus ik stap maar weer eens op de racefiets.
De route is 55 km met een mooi stuk door een natuurgebied heen. Stil, vredig, autovrij, één weg. Vanwege de wind rij ik de route met de klok mee, zodat ik op deze weg wind mee heb.
Het begin van de route is makkelijk, dat rij ik vaker. Op een normaal rustig fietspad zie ik in de verte allemaal mensen staan. Auto’s aan de kant, fietsen in de berm, groepjes druk in discussie. Ik snap er niks van. Totdat alle blikken dezelfde richting op gaan en er een grote vogel over komt. Oja, vliegveld Eelde!
Als het vliegtuig is geland, komt alles weer in beweging. Groepjes verspreiden zich over het fietspad, deuren vliegen open, kinderen rennen van de ene naar de andere kant. Mijn bel is geen overbodige luxe en haalt sommige mensen ruw uit hun gedachtes, terug de werkelijkheid in dat er nog meer lui van het fietspad gebruik maken.
Dwars door een eerste stuk watergebied en vervolgens Haren heen. Een laatste bocht onder de weg door. En… rust. De eerste meters geniet ik van de omgeving. Dan gaat het tempo met de wind in de rug omhoog. Het is niet druk, op een stuk schat ik de situatie in combinatie met de snelheid even verkeerd in en vlieg bijna uit de bocht. Met een hoog tempo rij ik het einde tegemoet.
Langs het water is er meer bedrijvigheid waar iedereen goed uitkijkt alvorens over te steken. Door Zuidlaren heen is vanwege de koopzondag een ander verhaal. Ik pas mijn snelheid aan en dat is maar goed ook. Een afslaande auto ziet mij compleet over het hoofd, gelukkig sta ik haast stil en veilig . De auto voor mij vervolgt zijn weg zonder in de gaten te hebben wat er bijna gebeurd was. Daarna volgt er een lange rechte eenzame weg richting huis.
Al met al een geslaagd fietstochtje 😛
