Evelien voelt al rottigheid en rijdt snel de oprit op.
Er liepen net een aantal jonge kids van de oprit af en bij het zien van de kapotte eierschalen en de smurrie die vanaf de ramen naar beneden druipt, was de optelsom snel gemaakt.
Evelien zet haar fiets weg. Dit is de tweede keer in korte tijd en zij stuurt mij op de kids af. De kids geven direct toe dat zij bij ons hetzelfde gezien, maar dat twee oudere het gedaan hebben. Als ik vraag waar zij wonen krijg ik meteen een adres.
Ik wist dat dit achter ons lag, maar nog niet hoe ik er moest komen. Terwijl ik mij omdraai zie ik twee fietsers langskomen. Eentje gaat er direct als een speer vandoor en ik besluit er achteraan te gaan.
Bij het passeren van de ander zie ik in het mandje aan het stuur een doos eieren liggen, dus mijn vermoeden is juist. Door het doolhof aan straten raak ik de snelheidsduivel al snel kwijt. Dan maar terug en tot mijn grote verbazing zie ik de ander bij de kids staan.
“Jullie hebben mij toch niet verraden hè?†hoor ik hem nog zeggen. De kleintjes schudden nee. Ik spreek hem aan, maar hij ontkent alles. Waar de eieren in zijn mandje gebleven zijn weet hij niet meer.
Ik stap wederom op de fiets en ga op zoek naar het huisnummer dat zij mij gegeven hebben. Als ik aanbel zie ik de jongen met het mandje het huis passeren. Vader doet open en ik vraag of hier een G. woont. “Ja, hoezo?â€
Ik leg hem het verhaal uit en krijg in duidelijke taal plus wijzende vinger te horen dat ik heel snel moet maken dat ik hier weg kom. Dat ben ik echter nog niet van plan, ook al is meneer een kop groter, breder en in een minder humeur als mij. Hij roept zijn zoon erbij, maar ik herken hem niet. Daar was de afstand te groot voor plus dat hij nog een petje droeg toen het gebeurde.
Het standaard verhaal komt langs: Hij doet zoiets niet en ik zie wanneer hij liegt. Hij is inmiddels wat afgekoeld en verklaart dat hij niet tegen onrecht ten opzichte van zijn zoon kan en biedt zijn excuses aan voor zijn gedrag. Ik moet een aantal deuren verder zijn. Maar, wordt mij meteen gezegd, zijn moeder houdt het handje boven zijn hoofd, dus daar zal ik waarschijnlijk niet ver komen.
Nou ja, kan het altijd proberen en daar komen moeders en zoonlief S. aan de deur. Degene met het mandje. Eieren? Jij gedaan? Owee als ik erachter kom. Van zoonlief krijg ik weer een naam, die had hij op de oprit gezien.
Als ik daar aanbel, komen de kids met moeders in de deuropening. Nu is de cirkel helemaal rond. Ik zie meteen dat ik hier niet moet zijn, maar van hun krijg ik wel een nieuw verhaal te horen: S. en G. hebben het samen gedaan, waarbij S. G. zou hebben aangemoedigd. De eieren hebben de kids voor S. wel verstopt, waarbij moeders gelijk op de knieën gaat en hun recht in de ogen vraagt of zij het zelf niet gedaan hebben.
Nee, zij hebben dit echt niet gedaan. Moeders pakt de eieren, vaders is inmiddels bij het gezelschap aangesloten en hier hoor ik ook dat S. meestal de rottigheid uithaalt. Zij kennen beide families en vaders en ik gaan terug naar G. om daar het verhaal nogmaals aan te horen.
Hier volgt opnieuw een vader-zoon gesprek, maar G. blijft het ontkennen. Waarschijnlijk is hij al hard genoeg geschrokken door de hele toestand er omheen en ik zeg hem dat ik niet wil dat het nogmaals gebeurd. De boodschap is duidelijk.
Wij gaan nog even naar het huis van S. Daar geeft vader heel nonchalant de eieren terug aan S, maar hij trapt er niet in. Moeders ziet een logo op de doos staan en duikt de koelkast in. Haar eieren staan er nog, hij heeft geen geld voor het kopen van nieuwe, dus G. moet het wel gedaan hebben. Ik vind het wel best, zo kom ik nergens. Ik zeg hier hetzelfde; dat ik niet wil dat het nogmaals gebeurd, geen zin heb om webcams op te hangen en na de volgende actie naar de politie te gaan.
Op de terugweg komen wij weer langs het huis van G. en bij de achterdeur staat vaders ons op te wachten. Na het bijpraten bedank ik de andere vader en ga door naar huis. Daar is Evelien bezig met het wegspoelen van de laatste resten. Zij heeft na een uur wachten de moed opgegeven dat de dader(s) de zooi kwamen opruimen en hoort ondertussen mijn van-het-kastje-naar-de-muur-verhaal aan.
Nu maar hopen dat het enig effect heeft gehad :tomatoes_hy:
