De versnellingen van mijn racefiets werken niet meer zoals voorheen.
Het werkt allemaal nog wel, maar zodra de ketting op het grootste blad zit, ratelt het. De ketting schuurt net langs de voorderailleur.
De vorige keer dat ik het zelf heb proberen op te lossen, kon ik de fiets weg brengen, want toen had ik op een gegeven moment nog maar één versnelling waarmee gefietst kon worden.
Toen had ik ook aan de meeste schroefjes gedraaid, omdat het er toch niet slechter op kon worden. Op Youtube zag het er allemaal zo makkelijk uit. Maar zodra ik het desbetreffende schroefje wat aandraaide, zag ik niks bewegen zoals het filmpje het zo mooi liet zien. Dit keer laat ik de schroefjes met rust en besluit het draadje wat strakker te zetten. Het kost minder tijd, ik kan er minder aan verprutsen en er zit voor mij genoeg logica aan gekoppeld om het op deze manier te fixen.
Draadje los, aantrekken en weer vast. Een testrondje door de straat geeft mij direct het gewenste resultaat; geen geluid meer. Dat ik een aantal lagere versnellingen niet meer kan gebruiken, is niet erg. Dit jaar ben ik toch niet van plan een berg te beklimmen, dus die zal ik niet missen.
Ik kleed mij om en maak mij klaar alles goed te testen. Vlakbij ligt een mooi fietspad van zo’n vier kilometer lang. Breed, mooi asfalt, geen rare of onoverzichtelijke uitritten, alle tijd daar even lekker los te gaan. Ik besluit dit pad vier keer (o.a. op het grootste blad) te rijden en uit te vinden wat een hogere/lagere cadans met mij doet.
De allerhoogste stand is zwaar trappen, dit hou ik op lange afstanden niet vol. Ik moet ook niet al te licht trappen, want die conditie heb ik niet. Met het oog op de fietscomputer waarop de gemiddelde snelheid wordt vertoond, bepaalt in combinatie met het gevoel een stand waarmee ik de vier kilometer aardig constant kan afleggen.
Eens zien wat mij dat de volgende rit gaat opleveren 😐
